Kastamonu Orman Bölge Müdürlüğü, ormanları gençleştirmek için tertipli olarak yaşlı ağaçların bölümünü yaptırarak yeni fidanların yetişmesine alan açılmasını sağlıyor.
Bunun için Orman İşletme Müdürlüğü tarafından orman işleri öncelikli olarak orman köylülerinin kurduğu kooperatiflere veriliyor. Kooperatif üyesi köylüler, ormanda belirlenen ağaçları kesiyor, kesilen ağaçların satışından gelir elde ediyor.
Orman köylüleri, geçimlerini yaşlı ağaçlardan sağlıyor
Yüz ölçümünün yaklaşık yüzde 66’sı ormanlarla kaplı olan Kastamonu’nun neredeyse tamamında orman köylüleri tomruklar ortasında alın terlerinin karşılığını almak için mesai yapıyor.
Yazık sıcakla, kışın soğukla gayret ediyorlar
Kastamonu merkeze bağlı Ahlat köyünde geçimlerini ormancılıkla sağlayan köylüler, günün birinci ışıklarıyla mesailerine başlıyor. Orman Bölge Müdürlüğüne ilişkin üretim alanlarının yolunu tutan köylüler yazın sıcaktan, kışın ise soğuktan korunmak için kendilerince teknikler geliştiriyor.
İşaretlenen ağaçlar kesiliyor, orman yenileniyor
Ormancılar tarafından çeşitli periyotlarda işaretlenen ağaçları motorlu testere ile kesen orman köylüleri, bir yandan da kuruyan kısımları temizleyerek ormanın kendini yenilemesine katkı sağlıyor.
Kestikleri tomrukları bazen elleriyle bazen de traktörlerle yol kenarlarına çıkaran köylüler, daha sonra kamyon ve römorklarla tomrukları orman işletmesinin deposuna taşıyor.
Ahlat köyünde yaşayan 35 yaşındaki Sami Tüfekçioğlu, 10 yaşından beri baba mesleği olan orman işi yaptığını söyledi.
Kesim yapılacak alanların Orman Bölge Müdürlüğü tarafından belirlendiğini, ağaçların damgalandığını kaydeden Tüfekçioğlu, “Bize numaralar bildiriliyor, biz de ormana giderek kendimize düşen numaraları keserek ormanı seyreltiyoruz.” dedi.
“Kışın bazen eksi 5-10 dereceyi buluyor”
Kahvaltımızı yapıp sabahları 7.00’de meskenden çıkıyor, kısma geliyoruz. Bazen konuttan kesim yeri ortası 1,5 saat sürüyor. Çok zorlukları da var. Yeri geliyor yağmur, kar, çamur oluyor. Köye yakın olursa öğlen yemeğini meskende yiyoruz lakin genelde uzak olduğu için ormanda kendimiz hazırlayıp yiyoruz. Sabahları çok soğuk oluyor. Kışın bazen eksi 5-10 dereceyi buluyor. Üşüdüğümüzde kısımdan artan kesimleri yakıp ısınıyoruz. Geçimimizi sağlamak için sıkıntı kurallarda çalışıyoruz. Yeri geliyor yağış, yeri geliyor kar oluyor. Bu iş çok sıkıntı, aceleyi sevmez. Bazen gündüzleri yetmiyor geceleri çalıştığımız oluyor. Önlemlerimizi alarak tez etmeden çalışıyoruz.
Kendileri için çok bedelli olan ormanı birebir vakitte koruduklarını vurgulayan Tüfekçioğlu,
Orman bizim geçimimizi sağlıyor ancak aslında hayatımızın bir kesimi. Ormanların pahasını biliyoruz, koruyoruz. Her yere ateş yakmıyoruz mesela. Nasıl çocuğumuzu koruyorsak ormanları da koruyoruz. Devletimizin planlı bölümlerini yapıyoruz. Ortalarındaki ağaçları keserek seyreltip daha çok güneş görüp daha düzgün gelişmesini sağlıyoruz. Bu sayede ormanı güçlendiriyoruz.
diye konuştu.
“Bizim ekmek teknemiz de orman”
Mesut Yılmaz Tüfekçioğlu da ormanın meskenleri olduğunu belirterek,
Herkesin bir ekmek teknesi var, bizimki de orman. Rızkımızı buradan kazanıyoruz. Bazen yarım metre kar oluyor, ıslanıyoruz lakin helalinden ekmeğimiz buradan çıkıyor. Bazen de yol kenarlarında çalıştığımız yerlerde ormanda geyikler, ayılar, domuzlar çok sayıda yaban hayvanı görüyoruz.
ifadelerini kullandı.
“Köylüler birlik ve beraberlik içinde çalışır”
Mustafa Abduloğlu ise bu işin kendilerine dededen kaldığını söz ederek,
Sabah geldiğimizde damgalıları bulup kesiyoruz, sonra kenara çekiyoruz. Kepçelerle kamyona, römorka yükleyip depoya gönderiyoruz. Evvelce öküzlerle, mandalarla çekerdik, artık traktörlerle çekiyoruz. Genelde köylüler bir ortada yan yana olduğu için kimisi yemek yapar kimisi çay demler, birlik beraberlik içinde yapılır.
dedi.